Choć ten projekt rozpoczął się dziesięć lat wcześniej filmem dokumentalnym Aileen Wuornos: The Selling of a Serial Killer (1993), obraz Broomfielda i Churchill jest stanowczym manifestem przeciwko karze śmierci. Porusza także kwestię wykonywania wyroków na osobach ubezwłasnowolnionych.

Aileen Życie i śmierć seryjnej morderczyni 2003

Aileen: Life and Death of a Serial Killer

Wcześniejszy film Broomfielda skupiał się na osobie Aileen Wuornos, prostytutki oskarżonej o zamordowanie siedmiu swoich klientów (choć istniały dowody świadczące o tym, że przynajmniej w jednym z przypadków można było mówić o obronie koniecznej). Gdy kobieta została przymuszona przez Arlene Pralle (gorliwą chrześcijankę i przybraną matkę morderczyni) oraz Ste- ve’a Glazera (niedoświadczonego adwokata) do złożenia wniosku o dobrowolne poddanie się karze, szybko skazano ją na śmierć.

Broomfield pozostawał przez kolejne lata w kontakcie z Wuornos, został nawet wezwany do sądu na rozprawę związaną z ostatnią apelacją Aileen. Stwierdzenie kobiety, że tak naprawdę zamordowała wszystkie swoje ofiary z zimną krwią, tylko przyspieszyło egzekucję. W swoim filmie Broomfield ukazał koszmarne dzieciństwo Wuornos, wypełnione ciągłym maltretowaniem i przemocą; te same problemy towarzyszyły jej też później, gdy została prostytutką. W chwili nieuwagi kobieta przyznała, że działała w obronie koniecznej, ale chce już umrzeć, by uciec przed egzystencją skazanych na śmierć.

Film próbuje rozliczyć absurdy amerykańskiego wymiaru sprawiedliwości i ukazuje przesycony współczuciem obraz umęczonej duszy.

Wielka Brytania (Lafayette Films) 89 min, kolor Produkcja: Jo Human Zdjęcia: Joan Churchill Muzyka: Robert Lane Obsada: Aileen Wuornos, Nick Broomfield